Τιμή ή Ντροπή??

Ακούγοντας σήμερα ραδιόφωνο, στάθηκα σε μια κουβέντα, γνωστού και πολύ σχολιασμένου από δω μέσα ραδιοφωνικού παραγωγού, ο οποίος ως ταμπελάρχης που είμαι, ( επίθετο βγαλμένο κατά το ΑΕΛΑΡΧΗΣ του kaskanter), τoν αναφέρω τακτικά από δω μέσα ως Μέγα Μαΐστρο, πράγμα καθόλου τυχαίο βεβαία, αλλά σήμερα στη ρύμη του λόγου του και αναφερόμενος στην συνέντευξη του προέδρου του Παναιτωλικού, και στο απόσπασμα που λέει ότι στόχος της ομάδας του είναι να βαδίσει στα χνάρια
της μεγάλης ΑΕΛ της δεκαετίας του '80 ανάφερε πως πρέπει να είμαστε περήφανοι που η ομάδα μας, αποτελεί πρότυπο για τρίτους... Εκεί να σας πω την αλήθεια μελαγχόλησα, και μελαγχόλησα για δύο λόγους. Πρώτον γιατί δυστυχώς εμείς δίνουμε τα φώτα, και κρατάμε κερί, και δεύτερο γιατί κάποιοι και μετά από όλα αυτά που συνέβησαν τα τελευταία δυο χρόνια αισθάνονται τιμή και όχι ντροπή για αυτά που ανέφερε ο συγκεκριμένος πρόεδρος.  Προσωπικά αν ποτέ γινόμουν συνομιλητής του μεγαλομετόχου, πέραν τον αναπάντητων ερωτημάτων που χω μόνιμα αναρτημένα εδώ,  αυτή την ερώτηση θα του έκανα. Γιατί πρόεδρε δεν εφαρμόζεις τη γνωστή πετυχημένη συνταγή, και προσπαθείς με τις κινήσεις σου να δημιουργήσεις (που το δημιούργησες), ένα αρρωστημένο σωματείο ένα κακέκτυπο της μεγάλης ΑΕΛ, ένα σωματείο life style και ένα γήπεδο θέατρο, και όχι καμίνι.?
Δύσκολα πράγματα ε?
Πως να ηρεμήσει ο νους με ένα σεντόνι.. πως να δεθεί η μεσόγειος με σχοινιά... 

Share