Παρασκευή 12 Οκτωβρίου 2012

Με Ένα (και όχι μόνο) Χαμόγελο...

Μία νίκη ήταν αρκετή για να έχουμε μετά από καιρό στην πόλη χαρούμενα πρόσωπα.
Κάντε μια βόλτα στο κέντρο και θα το διαπιστώσετε.
Άξιζε η ΑΕΛ όμως την χθεσινή νίκη?
Αδιαμφισβήτητα την άξιζε καθώς στο μεγαλύτερο μέρος του αγώνα είχε την κατοχή, είχε και το μυαλό να πάρει το αποτέλεσμα.

Σα τη μύγα μες το γάλα έμοιαζε να ναι ο Ζοελ Τσιμπάμπα ο οποίοι όλοι τον βλέπαμε να γυρίζει αδιάφορα μέσα στον αγωνιστικό χώρο, αλλά με το που βγήκε είδαμε πως κρατούσε τουλάχιστο δύο παίχτες πάνω του και άρα η χρησιμότητα του και η συμβολή του ήταν μεγάλη. Μη ξεχνάμε επίσης πως ο ποδοσφαιριστής προετοιμασία κάνει!
Ένα μεγάλο μπράβο στον Αντώνη Τσιάρα όπου "κατάπιε" πολλά χιλιόμετρα στο χθεσινό παιχνίδι.
Κάποια στιγμή βέβαια είδαμε τον Ζιώγα να κάνει μια ακατανόητη "αλλαγή" και να δείχνει πως προσπαθεί να κρατήσει το 1-0, αλλά έπεσε από την Ακρόπολη και δεν έπαθε ούτε γρατσουνιά καθώς ο ανύπαρκτος αγωνιστικά αντίπαλος δεν είχε την ικανότητα να απειλήσει με αξιώσεις.
Όλα τα γκολ ήταν πολύ όμορφα, αλλά το καλύτερο για μένα είναι αυτό του Καρανίκα, γιατί έχει μέσα του "αυτοθυσία" για να μπει η μπάλα στο πλεκτό.
Στα αρνητικά του αγώνα θεωρώ πως ήταν η παραχώρηση σουίτας στους αντιπάλους παρόλο της  διαβεβαιώσεις από τον γενικό διευθυντή της ΠΑΕ.
Αρνητική εντύπωση επίσης προκάλεσε το γεγονός πως ένας επαγγελματίας ποδοσφαιριστής που έχει φορέσει την φανέλα μας περίμενε λίγο πιο μέσα από την φυσούνα να κάνει "τσαμπουκά" στον Δεινόπαπα και θα γινόταν αν δεν επενέβαινε καταλυτικά ο Μίμης.
Το παιχνίδι τελείωσε όμως και τα πανηγύρια πρέπει να κοπάσουν.
Τη Δευτέρα η ΑΕΛ παίζει ακόμη ένα ντέρμπι και δε θα υπάρχει μεγαλύτερο κίνητρο για να επιστρέψει ο κόσμος στο γήπεδο, από ένα καλό αποτέλεσμα στο Αγρίνιο. 



Share

Δεν υπάρχουν σχόλια: