Εξάλλου δεν με ενδιαφέρουν αυτά, αλλά η ΑΕΛ.
Και η ΑΕΛ έκανε και εφέτος μία ακόμη αλλαγή προπονητή, βάζοντας στον ηλεκτρικό της πάγκο έναν παλαίμαχο της γενιάς του 80, της γενιάς του πρωταθλήματος και του κυπέλλου.
Για το αν σώσει τίποτα αυτή τη χρονιά μόνο αισιόδοξος δεν είμαι, μιας και αυτή την εποχή κοιτώντας τους τρεις επόμενους αγώνες της ομάδας, Βέροια,(εντός), Πιερικό, Παναχαική (εκτός), σε συνάρτηση με αυτό που βλέπουμε αγωνιστικά πιθανότερο όλων είναι να "καεί" και εκείνος, γιατί δυστυχώς θα παραλάβει μια ομάδα, καμένη πρώτα από όλα ψυχολογικά.
Δύσκολη η απόφαση του Μιχάλη Ζιώγα να αναλάβει την τύχη της ομάδας από δω και πέρα, καθώς οι δεκατέσσερις εναπομείναντες αγωνιστικές πρέπει να κερδηθούν πάση θυσία, για το καλό όλων μας.
Καλή επιτυχία λοιπόν στο Μιχάλη.
ΥΓ: Πάντως είναι η πρώτη φορά επί μεγαλομετόχου όπου ένας παλαίμαχος της χρυσής φουρνιάς αναλαμβάνει καίριο πόστο, και ελπίζω η πρόσληψη του να έγινε με καθαρά αγωνιστικά κριτήρια και όχι για να κατευνάσει το εξαγριωμένο πια φίλαθλο πλήθος.
3 σχόλια:
Ξεχνάς τον Αλεξούλη, κουσράρε...
Κάτι από τη χρονιά με τον Παραφέστα θυμίζει η κατάσταση ...
Καλή τύχη, Μιχάλη!
Δε ξέχασα το Γιάννη Αλεξούλη. Απλά ενώ το πόστο του ήταν καίριο ο μεγαλομέτοχος ΔΕΝ έλαβε υπόψιν καμία από τις προτάσεις του, με συνέπεια ο ρόλος του να περάσει απαρατήρητος, και να χαθούν έτσι οι συμβουλές του.
"με συνέπεια ο ρόλος του να περάσει απαρατήρητος, και να χαθούν έτσι οι συμβουλές του", σωστός τότε! (ο ανώνυμος των 8:47 είμαι)
Δημοσίευση σχολίου